ش | ی | د | س | چ | پ | ج |
1 | 2 | |||||
3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 |
10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 |
17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 |
24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 |
31 |
سلامی بسیار زیبا
*ﻓﺮﻣﻮﺩ ﺧﺪﺍ ﻓﺮﺷﺘﻪ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺻﻠﻮﺍﺕ*
ﺍﻭّﻝ ﺑﻪ ﻣﺪﯾﻨﻪ ﻣﺼﻄﻔﯽ ﺭﺍ ﺻﻠﻮﺍﺕ
*ﺩﻭّﻡ ﺑﻪ ﺷﻪ
ﻧﺠﻒ ﺳﻼﻣﯽ ﺑﮑﻨﯿﻢ*
ﺭُﺧﺴﺎﺭ ﻋﻠﯽ ﺷﯿﺮ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﺻﻠﻮﺍﺕ
*ﺯﻫﺮﺍ ﮐﻪ ﻧﺪﺍﻧﯿﻢ ﮐﺠﺎ ﺗﺮﺑﺖ ﺍﻭﺳﺖ*
ﯾﺎﺩ ﺁﻭﺭ ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﻧﺴﺎ ﺭﺍ ﺻﻠﻮﺍﺕ
*ﺍﺯ ﻣﺎ ﻫﻤﻪ ﺑﺮ ﺍﻣﺎﻡ ﻣﺴﻤﻮﻡ ﺳﻼﻡ*
ﻣﻈﻠﻮﻡ ﺍﻣﺎﻡ ﻣﺠﺘﺒﯽ ﺭﺍ ﺻﻠﻮﺍﺕ
*ﻣﻈﻠﻮﻡ ﺩﮔﺮ ﺍﻣﺎﻡ ﺩﺭ ﺧﻮﻥ ﺧﻔﺘﻪ*
ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺑﻪ ﺧﺎﮎ ﮐﺮﺑﻼ ﺭﺍ ﺻﻠﻮﺍﺕ
*ﮔﻔﺘﻢ ﺯ ﺣﺴﯿﻦ ﭼﻮﻥ ﻧﮕﻮﯾﻢ ﺳﺠﺎﺩ*
ﺁﻥ ﭘﺎﮎ ﺍﻣﺎﻡ ﭘﺎﺭﺳﺎ ﺭﺍ ﺻﻠﻮﺍﺕ
*ﭘﺲ ﺑﺎﻗﺮ ﻋﻠﻢ ﺁﻥ ﺍﻣﺎﻡ ﻣﻌﺼﻮﻡ*
ﺩﺭﯾﺎﯼ ﻓﻀﯿﻠﺖ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﺻﻠﻮﺍﺕ
*ﺻﺎﺩﻕ ﮐﻪ ﺭﺋﯿﺲ ﻣﺬﻫﺐ ﺷﯿﻌﻪ ﺑﻮﺩ*
ﺁﻥ ﺣﻨﺠﺮﮤ ﻋﻠﻢ ﻭ ﺿﯿﺎ ﺭﺍ ﺻﻠﻮﺍﺕ
*ﯾﺎﺩ ﺁﺭ ﺍﻣﺎﻡ ﮐﺎﻇﻢ ﺯﻧﺪﺍﻧﯽ*
ﺯﻧﺪﺍﻧﯽ ﺯﻧﺠﯿﺮ ﺑﻪ ﭘﺎ ﺭﺍ ﺻﻠﻮﺍﺕ
*ﺭﻭ ﺟﺎﻧﺐ ﻣﺸﻬﺪ ﺍﻟﺮﺿﺎ ﮐﻦ ﻭَ ﺑﮕﻮ*
ﺩﺭ ﻃﻮﺱ، ﻏﺮﯾﺐ ﺍﻟﻐﺮﺑﺎ ﺭﺍ ﺻﻠﻮﺍﺕ
*ﯾﺎﺩ ﺁﺭ ﺍﻣﺎﻡ ﺗﻘﯽِ ﺻﺎﺣﺐ ﺟﻮﺩ*
ﻫﻢ ﻫﺎﺩﯼ ﻭ ﻋﺴﮑﺮﯼّ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺻﻠﻮﺍﺕ
*ﺣﺎﻻ ﺗﻮ ﺑﯿﺎ ﺣﻀﻮﺭ ﻣﻬﺪﯼ ﺑﺮﺳﯿﻢ*
ﺁﻥ ﺭﻭﺷﻨﯽ ﻭ ﻧﻮﺭ ﻫُﺪﯼ ﺭﺍ ﺻﻠﻮﺍﺕ
*ﺍﻓﺮﻭﺧﺘﻪ ﻋﺮﺵ ﮐﺒﺮﯾﺎ ﺭﺍ ﺻﻠﻮﺍﺕ*
ﯾﮏ ﺑﺎﺭ ﺩﮔﺮ ﺁﻝ ﻋﺒﺎ ﺭﺍ ﺻﻠﻮﺍﺕ
*الّلهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَعَجِّلْ فَرَجَهُم
Be_Sooye_Zohoor
دعا کُن از ته ِ دل مادرم ... محکم - کم آوردم
دعایم کُن؛ تو با چشمان ِ پُر شبنم - کم آوردم
حتّی ظاهراً هم خنده دیگر؛ بر لب ِ من نیست
دلم، پوسیده از؛ دنیای ِ درد و غم - کم آوردم
لبریز ِ تشویشـم - از دلهـره؛ پُر شُد وجود ِ من
ببین؛ بیگانهام ... با یک دل ِ خُرّم - کم آوردم
عاجز شُدم، ولی؛ خویشتن را نمیکُشم هرگز
با طناب ِ نادانی، یا نوشیدن ِ سم - کم آوردم !
خدا با مادران خوباست، بخواه تا که بمیرم
بُریـدم؛ زیـن همه بیداد ِ در عالم - کم آوردم
پُرسیدهای از من؛ یکبـاره بُریدی و کم آوردی؟
نهمادرجان، باور کُن؛ کهمن کمکم - کم آوردم
تلمبار ِ غمو غُصّه شُده قلبم، تدریجاً فرسودم
غُصّههایمرا نگفتم؛ حتّی با همدم - کم آوردم
چه دنیائیست !؟ یکی از فقر - عریان است !
یکی هر روز میپوشد؛ از ابریشم - کم آوردم !
در دلم سنگ شُد؛ این "درد"ها - لب وا نکردم
شُده دنیا؛ پُر از نـامرد و نـامحرم - کم آوردم
شادمانی و نشاط؛ خیال ِ باطل و وهـم است !
پیوسته شُد اندوه؛ آماده و فراهم - کم آوردم
خرابم ! دگر چیزی نماندهست - از وجود ِ من
ویرانهای شُدم ... مانند ِ شهر ِ بم - کم آوردم !
مادرم؛ اینهمه درد و رنجو غم، اینهمه زخم
زخمها پُشت ِ هم، زخم ِ بیمرهم - کم آوردم
«سعدی» فرمود؛ "بنیآدم اعضای ِ یکدیگرند"
نبـودهانـد امّا؛ هیچگاه عضو ِ هم - کم آوردم
یقیناً ... در چُنین دنیای ِ پُر زور و زر و تزویر
هر انسانی؛ پُشتـَش، میشود خم - کم آوردم
آن کسی آزاده ماند ... دور نگشت؛ از آدمـیّت
قامتش تامیشود باشد اگر رستم - کم آوردم
دعا کُن؛ تا نبینم ظلم ِ ظالم - نالهیِ مظلوم را
دعـایـَت میپـذیـرد؛ خالق ِ اعظم - کم آوردم
در این آشفتهبازار ِ جنایتها - نمیگوید یکی:
آدمـیم ما، ای ظالم - نه که شلغم !! کم آوردم
حقّ ِ زنان - زیر ِ پا له شُد !! خجالت میکشم:
از حضرت ِ زهرا(س)و مریم(س) - کم آوردم
قسمت ِ ما؛ بهشت نبود، به جهنّم باکی نیست
بدتر از دوزخِ دنیاست، مگر جهنّم؟ کم آوردم
دعایم کُن ... شما پیش ِ خداوند - آبـرو داری
دعا کُن ... تا بیشتر دنیا نکرده رَم - کم آوردم
تا که جان ِ بندهی ِ عاصیش بستاند، بدم آمد:
ز ِ دنیائی، که تاریک است و مبهم - کم آوردم
حسن_جهانچی
نیمهی دوّم تیرماه - ۱۳۹۹
︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻
HasanJahanchi