گیلان چوبهشت منظری تو
گیلان چوبهشت منظری تو
ازباغ ارم قشنگتری تو
تی جنگل ودشت باصفایه
تی کوه وکمر قشنگه جایه
قربان تی نم بی گیفته جنگل
ماسوله و هشپر و سیاهکل
بالشت سرخزر توئی تو
مازندرانه پدر توئی تو
دریا تی مرید وجان نثاره
با دود جگر تی آبیاره
آتش گیره تا تن سپید رود
لیلاکوه وزنگه یا گیره دود
تا ابر سیه تی سایبانه
کهنه سقه داره دیل جوانه
تابستان وپائیز وزمستان
هرگز نواره بهاره باران
تندر کشه آسمان قرمبه
خوکهنه تفنگا کشه سمبه
کالاچ مالاچی تی آسمان به
زیبا به نظر همه جهان به
وارش آیه شلتاقی و ور ور
صدبار جه شغاله عروسی بیشتر
تی سر فیبه آبه زندگانی
پیری ناری هی داری جوانی
پژمرده نئی تو یک کف دس
تی تار وپودا بهار بامو پس
تی سبزه نه جایه سوزن انداز
از سنگه کیشه خزه جهه باز
دریا داره جنگلا درآغوش
لیزک بوبه جویباره پاپوش
توصیفه تو بر زبان نتانم
دروصفه بهشت ناتوانم
اما به جهان ئی سی سرآمد
ایران نوده تولاب- ئی سی صد
عاشق کوشه تی ادا وغمزه
تی کاکوله توک همیشه سبزه
تی عارض خط دانی کی فومن
فومن کی عیسا جناب شیون
شاد و چمن و شریفی "روشن"
پرورده تی قشنگه دامن
فتاح وکهن قبادی -صابر
صاحب قلم وادیب وشاعر
افراشته -رادباز قلعه
کسمائی معینه دریا کله
آسیدشرف آن خدای عرفان
دکترحشمت ومیرزا کوچک خان
لاهیجی وشاه قاسم انوار
صاحب قلم اهل فن ئی تابار
گیلان همه نکته سنج وعاقل
دریا مانستن بزرگ وکامل
چون جنگل سبز باطراوت
صاف صادق وپاک وبا محبت
می اصل ونسب تی خورمه خاکه
می پیلا بابا تی نوه زاکه
قربان صفای مردمه تو
گرمه می نفس هم از دم تو
می دیل بزابو جه غربتی لک
شعری بگویم جه گیل وگیلک
گیلان تومی کهنه سرنوشتی
می ناما نزن رقم به زشتی
پرورده سرزمینه نابم
من زاده گیل وطفل آبم
می نام وتی نام بهم خوره جوش
هرگز نوکونم ترا فراموش
سروده"روشن فومنی"
رشت یعنی
رشت یعنی شیک پوش ونیک نوش
رشت یعنی مردمانی سخت کوش
رشت یعنی قلب چون دریا مدام
رشــــت یعنی عاشقانی با مـرام
رشت یعنی مردم نیکو خصال
رشــــت یعنـــی عالمان بی خیال
رشت یعنی غیرت وبالندگی
رشــــت یعنـــی با صفا در زندگی
رشت صاحبخانه مهمان نواز
رشــــت یعنی خادم بی حرص وآز
رشت بی ویلا وباغ وحاصل است
رشت بی دریا و کوه و ساحل است
رشت گیلان را همه دروازه است
رشتــــی یک انسـان پر آوازه است
رشت یعنی کل گیلان هر مکان
رشــــــت گاهــــی مردم مازندران
رشت یعنی مردم خوب شمال
رشـت یعنی پاکی بی قیل وقال
رشت یعنی بی دفاع در قومیت
رشتـی یعنی انتــــــهای معرفت
مسعود پاکدامن
این تهرانیا تا امروز دو قطره باران دیدن اینو تو گروه گذاشتن :
این تهرانیا تا امروز دو قطره باران دیدن اینو تو گروه گذاشتن :
ﻋﻄﺮ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﻣﺴﺖ ﻣﺴﺘﻢ ﻣﯿﮑﻨﺪ
ﻓﺎﺭﻍ ﺍﺯ ﻏﻢ ، ﺧﻮﺩ پرﺳﺘﻢ ﻣﯿﮑﻨﺪ
ﻧﻢ ﻧﻢ ﺑﺎﺭﺍﻥ،ﺍﺳﯿﺮﻡ ﻣﯿﮑﻨﺪ
ﯾﺎﺩ ﺍﯾﺎﻡ ﻗﺪﯾﻤﻢ ﻣﯿﮑﻨﺪ
ﯾﺎﺩ ﺩﻭﺭﺍﻧﯽ ﮐﻪ ﺩﻟﻬﺎ پاﮎ ﺑﻮﺩ
ﭼﺸﻤﻬﺎ ﮔﻮﯾﺎﯼ ﻋﺸﻘﯽ ﻧﺎﺏ ﺑﻮﺩ
شمالیِ هم براش نوشت:
اَووووو
نم نم باران مرا بیچاره کود
یکسره آمد مرا آواره کود
بی لاوارث دوش مانستن شده
لاهیجان را نمناک و لندن واره کود
تو رمانتیک گشته ای باران ندیده
اینجا آسمان خو تنبان پاره کود!
ﺭﺷﺖ ﺑﯽ ﺗﻮ
ﺭﺷﺖ ﺑﯽ ﺗﻮ ﺩﺷﺖ ﻏﺮﺑﺖ ﻣﯿﺸﻮﺩ
ﺷﻬﺮ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺷﻬﺮ ﺣﺴﺮﺕ ﻣﯿﺸﻮﺩ
ﺷﻬﺮﺩﺍﺭﯼ،ﺳﺒﺰﻩ ﻣﯿﺪﺍﻥ،ﺻﯿﻘﻼﻥ
ﺭﺍﺯﯼ ﻭﻓﺮﻫﻨﮓ ﻭ ﮔﯿﻞ ﻭﺭﺷﺘﯿﺎﻥ
ﻭﻋﺪﻩﺀ ﺩﯾﺪﺍﺭ ﻣﺎ ﻓﺮﺩﺍ ﮐﺠﺎﺳﺖ
ﺗﺸﻨﻪﺀ ﻋﺸﻘﻢ ﺑﮕﻮ ﺩﺭﯾﺎ ﮐﺠﺎﺳﺖ
ﻣﻦ ﺗﻮﺭﺍ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﮔﻞ ﻣﯽ ﺑﻮﯾﻤﺖ
ﺑﺎ ﺯﺑﺎﻥ ﮔﯿﻠﮑﯽ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻤﺖ
ﺟﺎﻥِ ﻣﯽ ﻣﺎﺭ ﺗﯽ ﻏﻤﻪ ﺧﻮﺭﺩﻧﺪِﺭِﻡ
ﺟﺎﻥ ﺗﯽ ﻣﺎﺭ ﺯﻭد ﺑﯿﺎ ﻣﺮﺩﻧﺪﺭﻡ
سلامتی هرچی رشتیه و گیلانیه
طور رگ
آدما سه تا رگ دارن
سرخرگ، سیاهرگ، مویرگ
اما ما گیلانیا چهار تا رگ داریم
سرخرگ، سیاهرگ، مویرگ و طور رگ
معادل فارسی هم نداره..!!
باس شمالى باشى تا بفهمی،
آها بلا میسر!!