معرفی کتاب

معرفی کتاب

در مژده وزارت و تبیین سیاست های اقتصادی

و رژیم غذایی با چاشنی زلف یار ردیف

و مشت دشمن سخت

و با اعانت از شیخ اجل

و بدون تشکر از خانواده رجبی

«رسید مژده که ایان غم نخواهد ماند»

زنم برای همیشه زنم نخواهد ماند

وزیر اگرچه که فعلا عزیز و محترم است

چهارسال دگر محترم نخواهد ماند

اگر به زیر دوچشمت کسی بکوبد مُشت

کبود می شود، اما ورم نخواهد ماند

دلت اسیر خم و پیچ زلف یار که شد

اتوی مو بکش آن را که خم نخواهد ماند

اگر ز بوقلمون «بو» و «نون» جدا بشود

شبیه هیکل من، جز قلم نخواهد ماند

به صِفرهای حسابت مکن دلت را خوش

«چو بر صحیفه هستی رقم نخواهد ماند»

اگر خرید رَوی با عیال، می فهمی

«که مخزن زر و گنج درم نخواهد ماند»

بر این حقوقِ کمت شکر کن مدام و بخند

که قطع می شود این ماه و کم نخواهد ماند

چنانچه شیب تورم ملایمت نکند

میان سفره به غیر از کلم نخواهد ماند

کلم برای بدن کالری ندارد که

سلیس ساده بگویم: شکم نخواهد ماند

خلاصه این که به زور قسم گرفتم وام

ولی همیشه که زور و قسم نخواهد ماند

گرو گذاشته ام ریش و خوب می دانم

«که این معامله تا صبحدم نخواهد ماند»

سعید طلایی

از کتاب بوقلمان مجموعه شعر طنز سال های 1389 تا 1395 سعید طلایی

انتشارات کتاب قاف

وطنزپایگاه شعر و ترانه طنز

vatanz_ir

خواب ومرگ

خواب ومرگ

خواب بیدم صلاة ظهر سفره کنار

مره اشکفته یهو شله پلا

بیلاوارس می نفس هائی وربی جیراشوبوجوار نامو

ولاحسته حصیره مرزا می چنگ

روبه قبله بمانست می دوتا لنگ

هسه می ماره بیدین چی کوداندره

هاچین صحرای دشت کربلا

می ضعیفه ام هفتا خانه اوطرف

همسادیه خبراکودعالم خوسر فوکود

نشا سوزن تاوادان هیره بیجیر

ئی نفر سربرانه ئی نفر بی کتله

جه پیله آدم و زاک و جاغله

امی خانه راه نیه

زای می شین دوساله ی بیدل غم

ایوانه سرخودوماغه فینازیکه والیسه

کوچی تام قنداقه خوشکه چوچوی ماکوی زنه

ممدلی می دست وپا لام هاچین

مردومه چوپ چوپه گوش داندرم

ئی نفر گیه گور به گور

خوشکه داره زنده بو بوجوار شوئی

دویومی روکونه گیه اولیه

خواخوری تی زبانه بمیرم

عزبی می دومم بی گیفته کلا سگ بخورد

سیمی واگرده گیه مست لامست اوموی به خانه شب

چارمی مگویه لب نه جنبانه

پنجمی درازه دیه همیشه قمارکودی نزول دائی

هاتوشیشمی نفر هفتمی هشتمی نهمی دهمی بیستمی

تاکه نوبت فارسیه آخریه

بلانسبت مثل سگ بلابایه خوب نیه بمرده پشته سربگید

هسه هرچه بوشو بیچاره دس ازاه دنیا کوتایه

من هسه دونگم خدایه گم بیدیهی آخره آدم بوستنه

می خون خونه خورداندره بو

مرا واستی ئیتا پایه ویگیرم دکفم اسبزی پاکونانه جان

آخه ماتم ا بیکاره آدمان اشانی که ئی تا هوایه پس دینید

دوتا پادارید دوتام قرضاکونید گوریختانه

اشانی که دوکونید تی مرا گید دونکونیدم تی مرا گید

اشانی که یک شاهی ره سر واونید

اگه آسمان بیشی جه ویشتایی

کورده شاهی هم ترابه دست ندید

هه بیکارآدمان  اشان اشان

اوزان که سربی شام ناهاییم زمین سر

تا گولی چالک دوبوم قرضه میان

قول معروف می دیمه سیلی مرا سرخه کودیم

او روزان اوروزان او روزانه چوکودید؟

هتو فکر وذکردوبوم که ئیدفا شلوغی کناربخورد

راه واکون راه واکون عزرائیل بامو

بی نشته می اوتاقه سرجاکش

ئیتا گول مرا بدستاده گیه بوبکش

می چومان داغلارداره مات ببردیه

بیشتاوستوبوم آخر عزرائیله لب

ئی تا زمین نهه ئیتام به آسمان

انه چشمان میجیک راه دوبو زمینه خاکه واسوخه

هیزره اوتو نبوکه مرا بوگفته بید

گرده مورغانه مانه خنده رو با وقار

جه اشان که مرا دور کوده اید آدم تره

خیلی خیلی بختره

عزرائیل گوله هتوبرم می دوماغه لچکی

ئیدانه عسکی زنم ویریزم بازم می جاسرنی شینم

قن نهاره قن نهار کرا ایوان دره جاروی می مار

می زنانه ام کله آتش دوکوده

پرده پوش کناره خورده ناهه آفتاب دتابه

روبه قبله چیه عزرائیل کیه

آخره بورجه می دیل به سربامو

صاب خانه کرایه خانه ام دیره بابو

اشعار اززنده یادشیون فومنی

شعرمهدوی

شعرمهدوی

السلام_علیک_یا_حجة_الله

گفتم به مهدی بر من عاشق نظر کن

گفتا تو هم از معصیت صرف نظر کن

گفتم به نام نامیت هر دم بنازم

گفتا که از اعمال نیکت سرفرازم

گفتم که دیدار تو باشد آرزویم

گفتا که در کوی عمل کن جستجویم

گفتم بیا جانم پر از شهد صفا کن

گفتا به عهد بندگی با حق وفا کن

گفتم به مهدی بر من دلخسته رو کن

گفتا ز تقوا کسب عز و آبرو کن

گفتم دلم با نور ایمان منجلی کن

گفتا تمسک بر کتاب و هم عمل کن

گفتم ز حق دارم تمنای سکینه

گفتا بشوی از دل غبار حقد و کینه

گفتم رخت را از من واله مگردان

گفتا دلی را با ستم از خود مرنجان

گفتم به جان مادرت من را دعا کن

گفتا که جانت پاک از بهر خدا کن

گفتم ز هجران تو قلبی تنگ دارم

گفتا ز قول بی عمل من ننگ دارم

گفتم دمی با من ز رافت گفتگو کن

گفتا به آب دیده دل را شستشو کن

گفتم دلم از بند غم آزاد گردان

گفتا که دل با یاد حق آباد گردان

گفتم که شام تا دلها را سحر کن

گفتا دعا همواره با اشک بصر کن

گفتم که از هجران رویت بی قرارم

گفتا که روز وصل را در انتظارم

قرص ماه است و راحت جانم، با نگاهی که رنگ مهتاب است

قرص ماه است و راحت جانم، با نگاهی که رنگ مهتاب است

قرص ماه است یا چه می‌دانم، قرص آرام‌بخش اعصاب است

گرچه هر دو شکستگی دارند، گرچه آشفته و پریشانند

زلف او تاب دارد و دل من، در هوایش هنوز بی‌تاب است

یکشب از پیش شاعران رد شد؛ بینشان سخت اختلاف افتاد

این یکی گفت: نشئۀ صرف است؛ آن یکی گفت: بادۀ ناب است

می خزد عشق توی سینۀ من، روشنی می‌تند درون دلم

ماه شب‌های من نمی‌داند، توی این پیله، کرم شب‌تاب است

راه‌ها بسته شد به ماهی که...

ماه‌ها خیره‌ام به راهی که...

(آمدم شکوه سر کنم اما، عشق راه گلایه‌ها را بست...)

سعید_سلیمان_پور

bolfozool

قسم به صاحب قلم که غیر غم رقم نزد

قسم به صاحب قلم که غیر غم رقم نزد

و یا زد و برای من رقم به غیر غم نزد

که شاکرم از این خط نوشته بر جبین من

خطی که از غم دگر به جز غم تو دم نزد

غم تو را چنان عزیز داشت دل که پیش کس

دم از شکایتی که نه  دم از گلایه هم نزد

خوشا شب و خیال ها و خواب های تو  چه غم

که آتشی به خرمن شبم سپیده دم نزد

شبی گذشت با غم تو آن چنان شبی که کس

به جز غم تو خلوت من و تو را به هم نزد

خوشا طریق عاشقی خوشا و خوش تر آن که دل

به جز طریق عاشقی به هیچ سو قدم نزد

حسین_منزوی

heydarzadeh_channel