بداهه‌ی شهادت حضرت فاطمه‌ی معصومه(س)

بداهه‌ی شهادت حضرت فاطمه‌ی معصومه(س)

شاعران گروه راه راه

می‌آمدی تا دامن تو دشت آهوها شود، بانو

تا این کویر تشنه غرق عطر شب‌بوها شود، بانو

وقتی‌که رفتی آسمان بارید اندوه تو را در خویش

تا تکه‌های آسمان اشک پرستوها شود، بانو

ای‌کاش میشد عصمتت بانوی شب‌بوها و مریم‌ها

رسم قشنگی در میان جمع بانوها شود، بانو

من هر سه‌شنبه راهی قم می‌شوم با دست لطف تو

در راه اگر ماندم، نگاهت نای زانوها شود، بانو

قم را برای منزل شبهای آخر برگزیدی تو

تا قم زیارتگاه چشمان ترِ قوها شود، بانو

فرقی ندارد جلوه‌هایت درکویر لوت یا دریا

اسم قشنگت گاه گاهی ذکر جاشوها شود بانو

شبنم به شبنم از لب هر قطره‌اش فیروزه می‌ریزد

اشکی که مسجود تو در محراب ابروها شود بانو

باید غبار مرقدت در کارگاه زرگری حتی

الماسهای کوچک روی النگو ها شود بانو

از ذکر لب‌های شهیدان حرم، یک‌روز فهمیدم

نام تو باید قوت دل‌ها و بازوها شود، بانو

کوچ کویری از صفای کربلا تا مروه‌ی مشهد

زمزم شدی تا گنبدت مأوای کوکوها شود، بانو

نام تو نور و کنیه‌ات خورشید، می‌دانم خدا می‌خواست

تا شیوه‌ی احسان تو سرفصل الگوها شود، بانو

از طعم احسان تو در جام همه دلها عسل می‌ریخت

اینگونه قسمت شد نگاهت شهد کندوها شود، بانو

بداهه سرایان:

امین شفیعی

زهرا آراسته نیا، ناهید رفیعی

سید محمد صفایی

فهیمه انوری، مینا گودرزی

وطنز پایگاه شعر و ترانه طنز

vatanz_ir

گفتند مرقدت حرم آل فا طمه ست با این حساب هیچ کسی بی حرم نشد نجم_الدین_شریعتی

ویرایش شده‌ی ِ یک شعر قدیمی

ویرایش شده‌ی ِ یک شعر قدیمی

کَمَکی، مانده زمستان؛ شَوَد آقای ِ فصول

دلبری ِ تو شده؛ فصل ِخزان، سخت قبول

بس -  ز ِ  هر  دلبرکی؛  ناز کشیدی  پائیز

زرد و پژمرده شُدی - بیش ز ِ حدّ ِ معقول !

"مهر" و "آبان" ِ تو لبریز؛ ز ِ عشق‌اند، ولی

"آذر"  َ ت؛  گوئی -  که گشته‌است خجول

برکت از؛  نام ِ تو  می‌بارد و باران - انگار

اشک ِاندوه ِ تو گردید، که‌کرده‌است نزول !

رسم ِ دنیاست؛ همه -  بار ِ سفر  می‌بندند

پیش ِ عُشّاق فقط؛ سنگ‌دلی - شُد معمول

می‌روی - حاصل ِ تو؛ جُز غم و اندوه نبود

دل ِ من؛  پاک شکسته‌ - تو هستی مسئول

بروی -  جای ِ تو  اَمن است، که تا برگردی

مطمئناً .... دگر بد نکنم، تا نکنی‌ام معزول

کمی از  عُمر ِ تو مانده،  ببخش -  باور کن

فصل ِ برفی زمستان؛ عجول‌است، عجول !!

حسن_جهانچی

۳۰ آذر ماه - ۱۳۹۵ نود و پنج

HasanJahanchi

روبه قبله دعا و درمان چه کنه

روبه قبله دعا و درمان چه کنه

بتمرک وبله قربان چه کنه

کوه واسی دکلایه دره پورابه

چیله چمچه مرا آبدان چوکونه

آه ناره به ناله سودا بوکونه

ویشتایی بمرده دندان چوکونه

حالا خوهرچه بتر حرف حساب

موشته لنگه کوتاه دامان چوکونه

کبچی لبچی دینه گه آق سنه باق

کدخدا مردی ا سامان چوکونه

موشت به پیشانی دست به سفره ای

شکم گوشنه جاایمان چوکونه

یک شیه صدتاجیگاتوشکه زنه

خاش والیسه خانه مهمان چوکونه

آهویه گیه بدو راهیه گه بتاز

جوحه ورور آیه میدان چوکونه

خودا خطم نخوانه کارنداری

فارسه تازه بدوران چوکونه

بداه می درجیکه آجردیچینم

واکوده کوره ره چشمان چوکونه

عزبی بختره پیره بدا زن

خانه سرداماده فرمان چوکونه

وامرازه معرکه گیری امره

سرپیری گازفروشان چوکونه

خاک به سر میدانه بی مردی بوکوشت

پشته خیمه مره افغان چوکونه

بیخودی شوندره آسمان می داد

کافره راسته مسلمان چوکونه

اشعار اززنده یادشیون فومنی

شیرجنگل خوسه گیلان زمینم

شیرجنگل خوسه گیلان زمینم

باغ کوتام می قفسه شالیزار می نفسه

اگه می دس آسینه جوراگیرم دگفم شونده کله

واش ولگه واچینم شونده ازریشه چینم

تامی پا به گیل دره تا می دسته بیل دره

خوک غیض می دل دره

ولانم می توم بیجاره بچره

ئیتا می خوشه برنجه واچره

تومی اآبله پایه نوادین

می تنه پاره چوخایه نوادین

من ائیتا پارچه هاچین آتشمه

آتشه سرکشمه

غیرمی چانچو که می شانه سره سورخه کنه

زیرباره لوفته کس نشمه

نوادین می خانه جور گالپوشیه

نوادین می صحراتن خاموشیه

مارمی ورجا ایگانه خومهره ی

خودومه گرگه کنه جیگادهه

وقتی ماشه اوسانم اشپهتکا

یکهو ازخوجاجهه

ده نگرده امی خانه دور ور

نیصف شب ده نایه می مرغه بسر

مره پخمه چی دی نی دره می مشته میان زندگانی

اگه دونیایه مرا سخت بیگرید

جه می دس می حال ومال فاگیرید

شب شمه گوماره ور تور واشانم

می چراغ سوتکا چولی گیرم

یازنم انجیره می قرماقه لج

تاودم آبه میان کولی گیرم

مره پخمه چی دینی دره می مشته میان زندگانی

تی مانستان من اگرپله روپله دیچینم

چومه سر چوم فوچینم

کی وا اجنگلانه باغه کونه

تنوره زندگیه داغه کونه

تو دری خوابه و نانی من چی کشم

شب که تی سر نهه نازبالشه سر

اون منم که وابشم باغه میان تا گیل دیل

ریشه تازه نهال فزنم

گلابی دارانه پیوندبزنم

شیرجنگل خوسه گیلان زمینم

باغ کوتام می قفسه شالیزار می نفسه

تابگرده شیمی چرخه زندگی

مره نهه دوندگی

اشعاراززنده یلدشیون فومنی