بلای فراق

بلای فراق

عجب  !  بلای  بزرگی  به  جانِ    ما افتاد

ببین   چگونه    فراقی    میانِ     ما افتاد

گذشت عمرِ من  و  تو  که   عاقبت  امروز

مصیبت و  غمِ  دوری   به   جانِ  ما افتاد

چه میشود!! که به دور از نشاطِ فصل بهار

مُحرّمی    دگر     اندر      زمانِ    ما افتاد

جهان   به  لرزه  در  افتاد  و  آتشی افکند

زِ  صیحه ای  که  در  این   آسمانِ ما افتاد

چه غصّه هاکه دراین سینه ها ی ما جاکرد

چه  آتشی  که  در   این   آشیانِ   ما افتاد

تمامِ  شب   به   امیدت   نشستم   و  آخر

صلایِ   مرگِ  سحر  در   روانِ    ما  افتاد

چه خونِ دل که به‌ مهدی روانه گشت وهمی

چه  دردها  که  چنین   در   بیانِ  ما افتاد

الّلهُمّ عَجّل لِوَلیّکَ الفَرَج

شعر: مهدی میرابی- جاجرم

هفت هنرخراسانی