حسن شمشیر حیدر

حسن    شمشیر     حیدر

حسن  یعنی  علی   شمشیر   حیدر

حسن  یعنی  حسن  تصویر   حیدر

حسن  یعنی    مثال   مادر  خویش

بود   سردار    تنها    با    دل   ریش

حسن یعنی کرامت  جود و بخشش

بود    شمس    ولایت   کوه   دانش

حسن یعنی     صفای   اهل   بینش

ز    او     روشن     تمام     آفرینش

حسن  یعنی   پیمبر   در   وجودش

تمام  هستی    او    تار   و   پودش

حسن یعنی  صبوری   حِلم   بسیار

علی  خصلت  خدایی  علم   بسیار

حسن  یعنی  پیمبر   را  نشان است

قلم دروصف ومدحش ناتوان است

حسن یعنی دلیر است وهُمام است

پدر  خورشید   او  بدر   تمام است

حسن   یعنی   که  مادر  فخر عالم

رضیه    راضیه   دختر   به   خاتم

حسن  یعنی   گلستان   نور   طاها

که  نامش  رنگ  و بو داده به گلها

حسن  یعنی   ولی  و  سرورماست

امام    عالم    و   تاج   سر  ماست

حسن  یعنی   جمال  حق  به سیما

خدا   در   چهره ی   پاکش  هویدا

حسن   یعنی     صلابت    بردباری

تمام  عمر   خود   را    سفره  داری

حسن    یعنی   غریبی   غمگساری

بگیرد   از  کرم  دستت  به    یاری

حسن یعنی که دست او خدایست

که حاتم   بر درش  حقا  گدایست

حسن   یعنی   امام  حق  پرستان

بود   دین   خدا    از‌   او  گلستان

حسن یعنی که غم راچاره سازاست

به  امر  حق  کریم  و  بی نیاز است

حسن   یعنی  چراغ   دین  و دانش

بود    سلطان    عشق  و اهل بینش

حسن  یعنی   ملائک   سایه   بانش

مدال    حیدری     باشد    به نامش

حسن     یعنی      امام     مهربانی

بود   نامش   به     عالم   جاودانی

خداوندا     به    پیغمبر  به   خاتم

تمام     اولیا     حتی     به      آدم

خدایا هم  به     حق     مادر    او

به     حق    مرتضی   و خواهر او

به حق     آن حسین شاه شهیدان

به    عباس    دلاور    شیر میدان

گره    از     کار     مردم  باز فرما

بده     نعمت    فراوان   کشور ما

ز   ما   بردار  این   بار   گران  را

به  داد ما رسان صاحب زمان را

حسن جان کن نظر بر حال زارم

منم    شاعر   ولیکن   (بیقرارم)

بیقرار اصفهانی