«خسته ام بس ڪه به دل دیده ام آزار عزیز»

«خسته ام بس ڪه به دل دیده ام آزار عزیز»

از خــودم خستــه ام و از همـه بیـزار عزیز

همـه ے حنـجـره هــا لاف محبـت زده انـد

گشتــم و نیـست ڪـسے یـار ِ وفـادار عزیز

دردم این است تفاوت نڪند نوش و نیش

بس محبـت شـده بـا منـت بسیــار عزیز

گلـه هـا دارم از ایـن بخت سزاوار نبود

ازگلستـان جهـان سهـم دلــم خـار عزیز

سینه ام را بشڪافید پر از حرفم و درد

چه ڪنم نیست ڪسے محرم اسرار عزیز

هـرڪسے آمـده بـر زخـم دلم زخـم زده

زخـم بسیــار ولے نیست پرستار عزیز

هرطرف مینگرم لشگرغم حمله ور است

روز روشن شده است در نظرم تار عزیز