السلام علیکِ یا اُمَّ البُدور السَّواطع

السلام علیکِ یا اُمَّ البُدور السَّواطع

چه بانویى که کوه صبر را در آستین دارد

به پاى مکتب حیدر، ظهورى اینچنین دارد

چه بانویى که در صدر تمام افتخاراتش

همین بس در کنار خود، امیرالمونین دارد

ادب آموز این مکتب، خودش عین الیقین باشد

که عباسش نشان از حضرت حق الیقین دارد

سرش بر صخره مى‌کوبد، ببین آهسته آهسته

شبیه علقمه انگار زخمى بر جبین دارد

به یاد آورده مقتل را، میان خون چه مى‌بیند؟

عَلم افتاد و ماهى ارباً اربا بر زمین دارد

غم ماه خود از یکسو، غم خورشید از سویى

چه داغ خانمان سوزى مگر ام البنین دارد!؟

فرات اشک جارى شد میان موج چشمانش

ولى از داغ آن گودال، آهى آتشین دارد

نماز صبر مى‌خواند شکسته با دلى خسته

حُسیناً وا حُسینا در قنوت آخرین دارد

پس از کوچ پرستوها، زیارتنامه مى‌خواند

بقیع غربتش برجاست، آوایى حزین دارد

#محمد_مهدى_عبدالهى