در مذمت عیب‌جویی و خودستایی و مدعی بودن

در مذمت عیب‌جویی و خودستایی و مدعی بودن

زاغی به طرف باغ به طاووس طعنه زد

کاین مرغ زشت‌روی چه خودخواه و خود نماست

این خط و خال را نتوان گفت دلکش است

این ریب و رنگ را نتوان گفت دلرباست

پایش کج است و زشت، از آن کج رود به راه

دمش چو دم رو‌به و رنگش چو کهرباست

طاووس خنده کرد که رأی تو باطل است

هرگز نگفته است بداندیش حرف راست

ما عیب خود، هنر نشمردیم هیچ گاه

در عیب خویش ننگرد آن کس که خودستاست

در من چه عیب دیده کسی غیر پای زشت

نقص و خرابی و کژی دیگرم کجاست

کارآگهی که آب و گل ما به هم سرشت

بر من فزود، آنچه که از خلقت تو کاست

در هر قبیله بیش و کم و خوب و زشت هست

مرغی کلاغ لاشخور و دیگری هماست

صد سال گر به دجله بشویند زاغ را

چو بنگری همان سیه زشت بینواست

آزادی تو را نگرفت از تو هیچ کس

ما را همیشه دیده صیّاد در قفاست

احمق کتاب دید و گمان کرد عالم است

خودبین به کشتی آمد و پنداشت ناخداست

ما زشت نیستیم تو صاحب‌نظر نه‌ای

این خورده‌گیری از نظر کوته شماست

طاووس را چه جرم اگر زاغ زشت روست

این رمزها به دفتر مستوفی قضاست

#دیوان_پروین_اعتصامی