بداهه‌ی آیینی تقدیم به مولانا غریب الغربا حضرت علی بن موسی الرضا علیه السلام

بداهه‌ی آیینی تقدیم به مولانا غریب الغربا

حضرت علی بن موسی الرضا علیه السلام

خورشید نور و روشنی را از تو دارد

از مشرق چشم تو دائم سر برآرد

حتی هوا عطر نفَس را از دَمِ تو

می‌گیرد و بر صبحگاهان می‌سپارد

گفته‌است ایزد در ازل روح‌الامین را

در خاک آدم بذر عشقت را بکارد

ای عالم آل محمد شیعه با تو

در حصن توحید و ولایت پا گذارد

هر زائری از شوق دیداری دوباره

دل را به سربازی عشقت می‌گمارد

با شاعرانت می‌نشینی لحظه‌ای تا

ابن شبیبی شعری از مقتل بیارد؟

از ماجرای کربلا، از ذبح عطشان

"ان کنت باکی" را بخوان تا خون ببارد

من ماندم و قلبی که با درد جدایی

روز و شب تقویمها را می‌شمارد

اذن دخولم می‌دهی با اشک دیده؟

دارد دلم از دوریت جان می‌سپارد

هرچند هستم روسیاه اما تو آقا

هرگز نکردی زائری مثل مرا رد

یک دم نظر کن ای رئوف آل طاها

تا در بیابان دلم باران ببارد

قسمت نما بر آستانت سر گذارم

دل تاب دوری از حریمت را ندارد

بداهه‌سرایان:

طاهره ابراهیم‌نژاد

فریبا رئیسی، صامره حبیبی

زهرا محبی، محمود حسنی مقدس

حسن اویسی، ابراهیم صفائی

فرشته پناهی، رضا حسین‌پور

مهنا صادقی، محمد باقر منصورسمائی

فاطمه‌سادات پاد موسوی

سجاد فرخ‌نژاد، محمدعلی کمالی‌مقدم

ابوالقاسم سیفی، سیدمحمد صفایی نویسی

وطنز | بهترین شعرهای طنز