#امام حسن مجتبی(ع)

#امام حسن مجتبی(ع)

ای کاش بگیرند دو چشمِ پسرش را

تا در دلِ این طشت نبیند جگرش را

بدجور غریبانه نفَس می‌زند آقا

آتش زده با غربت خود دور و برش را

خوب است که آغوش حسین است کنارش

تا که نزد هِی به زمین بال و پرش را

نه اُم‌ِبنین نه که ابالفضل توان داشت

عباس گرفته است کنارش کمرش را

تا خواهرش اینجا نرسیده است بگویید

بر طشت نریزد جگرِ شعله‌ورش را

از زهر نبود اینهمه خونابه که آمد

آن کوچه نشان داد خدایا اثرش را

صد شُکر سرش بر روی دامان حسین است

تا بر روی حجره نکشد باز سرش را

افسوس حسن نیست به گودالِ حسینش

تا شمر نگیرد روی آن سر تبرش را

شاعر: #حسن_لطفی