گفتمش نقـاش را نقشـی بکش از زنــدگی

گفتمش نقـاش را نقشـی بکش از زنــدگی

با قلــم نقش حبـابـی بر لب دریــا کشیـد

گفتمش چون می کشی تصویر مردان خدا

تک درختـی در بیابــان یکه و تنهـا کشیـد

گفتمش نامردمـان این زمـان را نقش کن

عکس یک خنجر زپشت سر پی مولا کشیـد

گفتمش راهی بکش کان ره رساند مقصدم

راه عشـق و عاشقی و مستی و نجـوا کشیـد

گفتمش تصویری از لیلی و مجنون را بکش

عکس حیـدر در کنار حضرت زهـرا کشیـد

گفتمش بر روی کاغذ عشق را تصویر کن

در بیـابـــان بلا تصویــری از سقــا کشیـد

گفتمش از غربت و مظلومی و محنت بکش

فکـر کرد و چار قبــر خاکی از طـه کشیـد

گفتمش سختی و درد و آه گشتـه حاصلم

گریـه کرد آهی کشید و زینب کبری کشیـد

گفتمش درد دلم را با که گویم ای رفیـق

عکس مهدی را کشید و به چه بس زیبا کشید

گفتمش ترسیم کن تصویری از روی حسین

گفت این یک را ببایـد خالــق یکتـا کشیـد

"گفتمش نقــــاش را" اوجِ محبت را بکش

پابرهنه روزِ محشر، حضرتِ طاهـــا کشید

گفتمش نقشی ز قبرِ مـــــادرم زهرا بکش

دیدمش تصویر را از حیدرِ تنـهــــــا کشید

گفتمش خواهم بدانم، قبرِ مــادر در کجاست

دیدمش در شهرِ قم، تصویری از زهرا کشید

گفتمش جــانِ حسن، این تیرها از بهرِ چیست

دیدمش تـــابوت را بــر شانه ی سقا کشید

گفتمش نقشی بزن تـــــا غم ز دل آید برون

دیدمش تصویر را از مهدیِ مــــــولا کشید

گفتمش فرطِ عطش، تــاب و توانم برده است

اصغرِ بی شیر را در ظهرِ عـــــاشورا کشید

گفتمش امیدِ بــــابــــا از چه گشته نـا امید

اکبرِ غرقه به خون، در لشکـــــرِ اعدا کشید

گفتمش آیــــا یتیمی، دردِ بی درمـــان بود؟

در خرابــه‌، یک سه ساله، بـــا سرِ بابا کشید

گفتمش بعدِ حسین، بـــر زینبِ کبری چه رفت

دیدمش بزمِ شراب و زینبم آنجــــــــا کشید

گفتمش آیـــــــــــا علمداری بُده گریه کند؟

مشکِ پاره، اشکِ سقا، بـــر لبِ دریــــا کشید

گفتمش در عصرِ عاشورا چه شد در خیمه هــا

کودکانی مضطرب، بـــــــا زینبِ کبری کشید

گفتمش نظمِ زمین و آسمـــــــــان بر هم بزن

خنجری آغشته را از خــــــــونِ ثارا... کشید

گفتمش مردانگی، آیــــــــــا بود اندر زنان؟

پیکری را تکه تکه، منتهـــا زیبـــــــــا کشید

السلام علیکم یا اهل بیت النبوه