بداهه‌ی شاعران راه‌راه تقدیم به حضرت قاسم بن الحسن علیه السلام

بداهه‌ی شاعران راه‌راه تقدیم به حضرت قاسم بن الحسن

علیه السلام

بی‌زره زد یلی به یک لشگر

شیری از تیره‌ی بنی هاشم

کرده تکرار خاطرات جمل

هیبت مجتبایی قاسم

وسط معرکه رجز می‌خواند

نوه‌ی حیدر حنینم من

زاده‌ی شیرِ قهرمان جمل

پسر دیگر حسینم من

این پسر ماه کامل است انگار

در شجاعت شبیه عباس است

بر علی و حسن چه می‌بالد

بر تبارش عجیب حساس است

ماه قصد زیارت آخر

کرد و بر دور کعبه هی چرخید

سعی کرد و ز غیر خالی شد

از جبینش چه نور می‌تابید

سیزده ساله قامتش بنگر

زره‌ای نیست قدّ قامت او

رفت میدان و شد ابوالفضلی

قامتش شد شبیه قدّ عمو

بر سرش بست تا که عمامه

حرم این گونه در سخن شده بود

آینه در مقابل ماه است

بس شبیه خود حسن شده بود

او به جای زره، عبا دارد

قصد قربانی و منا دارد

مثل شیر جمل، هویدا شد

کربلا بوی مجتبی دارد

گرچه در کربلا قدم می‌زد

کوفت در شام‌، پرچم حق را

مجتبی گونه یاعلی گفت و

از زمین کند نسل ازرق را

نیست اینجا کسی هم‌آوردش

کودک اما دلیر در جنگ است

یک حرامی سرود اینگونه

ره تسلیم او فقط سنگ است

سنگ بود و جبین و دندانش

بس که رخسار بی‌بدل دارد

سنگ‌ها را درشت‌تر می‌زد

عقده هرکس که از جمل دارد

پیکرش تا که بر زمین افتاد

دل عمه شکست و خالی شد

بس که پامال سم اسبان گشت

استخوان‌های او هلالی شد

یک نفر نیزه‌ای به پهلو زد

تن او را به خون شناور کرد

قاسم آن‌جا ز درد پهلویش

یاد مادر به پشت آن در کرد

مثل پیچک شده تن قاسم

چه برایش به خواب می‌بینند

به گمانم سواره می‌تازند

نا نجیبان گلاب می گیرند؟!

لاله اش زیر دست و پا ماند و

چشمه‌های گلاب جاری شد

تا نمانَد ز جسم گل، برگی

باغبان گرم سرشماری شد

وسط معرکه نشسته کسی!

ماه را تکه تکه می‌دوزد

هی صدا می زند: غریب عمو!

هی پر جبرئیل می سوزد!

چقدَر بر حسین سخت گذشت

لحظه‌ای را کنار قاسم ماند

آه! انگار اکبری دیگر

بغل پیکر علی خواباند

بداهه سرایان:

محمدرضا هادی‌زاده، ناهید رفیعی

فهیمه انوری، بانو محسن‌پور

محمد صفایی، مهدی امام رضایی

محمدعلی جعفری، سوده سلامت

علی‌اکبر مدرس، صامره حبیبی

سجاد فرخ نژاد، مرضیه قاسمعلی

محمدعلی کمالی مقدم، رضا حسین‌پور

محمدباقر منصور سمایی، فرشته پناهی

مهنا صادقی، مرضیه نجفی

محمد صبوریان، طاهره ابراهیم نژاد

وطنز | بهترین شعرهای طنز ◾️