آنِ من کو؟!

آنِ من کو؟!

دولت خبر ز راز نهانم نمی‌دهد

عکس مرا گرفته نشانم نمی‌دهد

بسیار وعده داده مرا عرشی‌ام کند

از روی فرش خانه تکانم نمی‌دهد

بر چشم ما نشانده فقط سوز و اشک و آه

آه از زمان، زمانه زمانم نمی‌دهد

وقت شکار آمد و در لحظه‌ی شکار

فرصت به رقص تیر و کمانم نمی‌دهد

می‌خواستم که هجو کنم این فخیمه را

مهلت به ذوق و طبع روانم نمی‌دهد

من مرده و تو زنده، مخوان «اسمع افهم»ات

دستی بدون رشوه تکانم نمی‌دهد

رفتم که با نگار خودم گفتگو کنم

راه گلو گرفت و امانم نمی‌دهد

از من گرفته لذّت شور و جوانی‌ام

اینم گرفته از من  و آنم نمی دهد

پیری فرا رسیده و دیگر کسی مرا

یک همسر قشنگ و جوانم نمی‌دهد

محمد صفایی نویسی

وطنز | بهترین شعرهای طنز

vatanz_ir