تقدیم به معلمان کشورم

تقدیم به معلمان کشورم

درکتاب هشتم دوره اول متوسطه در درس اول شعری تحت عنوان "پیش از اینها "سروده قیصر امین پور وجود دارد که سه بیت اول آن چنین شروع شده

پبش از اینها، فکر می  کردم  خدا

خانه ای دارد میان ابرها

مثل قصر پادشاه قصه ها

مشتی از الماس و خشتی از طلا

پایه ها ی برجش از عاج و بلور

بر سرتختی نشسته با غرور........

اما یک شاعر خوش ذوق در یک مقایسه عجیب همانند  شعر بالا شعری سروده که درخور تامل است.

*شعر  《حکمت ویروس》 تقدیم به معلمان واساتید زحمتکش :*

پیش از اینها فکر می کردم دبیر

خانه ای دارد ، در حد   وزیر

آدمی  باشد ،از جنس غرور

چهره ای بیگانه، در حل امور

شغل او بس راحت و بی دردسر

کار او باشد، مبرا از خطر

سختی کارش، بیان داستان

قصه ی شیرین  شاه باستان

می نشیند پشت میزی در کلاس

با ردیف انبیا گردد قیاس

محور کارش باشد یک کتاب

فصل تابستان بگیرد حق خواب

در دل من ،حسرت بسیار بود

چون به ظاهر شاغلی بیکار بود

روز وشب در گیر بودم، با خودم

کاش من هم یک معلم می شدم

سال ها در ذهنم این تصویر بود

خواب هایم خالی از تعبیر بود

تا که یک روز کردم آهنگ سفر

گشتم از این کرونا من با خبر

ویروس بی رحم، چون دام بلا

کودک و پیرو جوان ، کرد مبتلا

یک جهان از جمله ایران پای کار

تا کنند زنجیره ی ویروس مهار

لا جرم تشکیل دادند یک ستاد

گشت تعطیل سازمان وهر نهاد

شد مجازی درس ومشق  کودکان

خانه ها شد مدرسه از بیم جان

دانش آموز از معلم ها جدا

کشتی دریای علم ، بی ناخدا

در پی چاره شدند چندین وزیر

تا کنند جبران کار یک دبیر

با دو صد ترفندو ده ها ابتکار

در نبود زیر ساخت، شد نابکار

آخرین تدبیر دولت شاد شد

شرکت سازنده اش آباد شد!!

شاد آمد در عمل بندی نبافت

باز هم محروم از هر زیر ساخت

در فضایی چون مجازی زود زود

روز وشب آرامش از مردم ربود

تا معلم خود نیامد پای کار

کس ندید در ریل آموزش قطار

گشت ثابت بر من وامثال من

کار هر  کس نیست خرمن کوفتن

آنکه  دارد کار آسان بنده ام

از قضاوت های خود شرمنده ام

*یک معلم در ردیف انبیاست*

حال فهمیدم که این حرفی بجاست

حکمت ویروس این است در بیان

*ارزش کار معلم کرد عیان*

معلم عزیز خدا قوت