بگذشت بهاران و نچیدم ثمر از دل

بگذشت بهاران و نچیدم ثمر از دل

بر خرمنم افتاد ولی صد شرر از دل

خون جگرم باز در آورد سر از چشم

تا عشق به صد ناز در آورد  سر از دل

هرچند دگر آه ندارم به بساطم

تا دیدۀ من بر شده درّ و گهر از دل

بر غربت این دل نگدازم مگر از جان

بر حسرت این جان نگدازم مگر از دل

آهی نکشیدم که مکدّر نشد از من

کو دلشده‌تر از من و آیینه‌تر از دل؟

یک شب ز برم رفت و دگر باز نیامد

دل بی‌خبر از من شد و من بی‌خبر از دل...

سعید_سلیمان_پور

bolfozool