شعری به لهجه زیبای مشهدی

شعری به لهجه زیبای مشهدی

کوچه پس کوچه مشد بوی امام رضا مِدِه

دیدن گلدسته هاش دلِ آدمِ جلا مِدِه

هر کی که غصه دِرَه یا گِرِهِی تو کارشَ

مِرَه تُو صحنِ آقا حال و هواش صفا مده

بعضیا بالایِِ سر، سر رویِ سنگا مزارن

اشکاشان که میچیکَه هر چی مِخَن آقا مده

صبح زود سر کوچه ها هر کی که از خانه میَه

دس به سینش مِزرَه سلامی به آقا مده

خیلیا مِگَن شما کمتر حرم سر مِزِنِن

آقامان مهربونه سهم ما ره سیوا مده

بعضی ها که نِمِتِـنَن بی یَن به پابوس آقا

التماس دعا مِگَن دردشانِ شفا مده

ما که از بچّیگی مان هَمَش میامَدِم حرم

وقت مردن مِدِنِم جوابیِم به ما مده

( عظیم سناوندی )

TarikhMashhad