آتش زده اندوه تو بر جان جهان، آه

آتش زده اندوه تو بر جان جهان، آه

ای جانِ جهان بی‌تو نمانده‌ست توان، آه

بردار سر از سجدهٔ خون، وقت سلام است

در هر نفسی می‌چکد از نای زمان، آه

وقتی تو نباشی، تو که مفهوم نمازی

باید که بگویند فقط جای اذان، آه

دلسوخته‌گان عطر تو با نان نچشیدند

امروز کشیدند سر سفرهٔ نان، آه

ای روح عدالت، شده میراث زمان، درد

چون بی‌تو شود سهم یتیمِ نگران، آه

ای جلوهٔ توصیف صفت‌های خداوند

از هر صفتی دم زدم آمد به زبان، آه

افسوس به این قاری قرآن که نخوانده‌ست

یک آیه از این باطن قرآن عیان، آه

ای تیغ کشیده به سر باطن قرآن

در سینهٔ هر آیه قرآن تو بخوان آه

خم شد کمر عالم از این غصهٔ جانکاه

هستی کشد از شدت این داغِ گران، آه

هر قدر محرم شده آمیخته با اشک

آمیخته با یاد تو در هر رمضان آه

دنیاست یتیم غم هجرت پدر خاک

تا هست یتیمانه کشد از دل و جان آه

ابیات غریبانه به دنبال ردیف‌اند

غم‌های جهان را کند امروز بیان آه

احمد رفیعی وردنجانی

وطنز پایگاه شعر و ترانه طنز

vatanz_ir