بداهه رمضانیه شاعران روزه‌دار راه‌راه در ایام قرنطینه

بداهه رمضانیه شاعران روزه‌دار راه‌راه در ایام قرنطینه

گشوده باز خدا سفره‌های احسان را

و بسته راه گناه و خطا و عصیان را

اگرچه می‌کند ابلیس را خدا زنجیر

منم که بسته‌ام از پشت دست شیطان را

به زخم معدهٔ بنده اضافه شد کرونا

چگونه تاب بیارم هجوم زخمان را؟

چگونه روزه بگیرم که هست باطل، چون

گرفته لایه‌ای از دود شهر تهران را

شمیم الکل و وایتکس، می‌برد هوشم

ربوده از کفم الکل، خلوص ایمان را

تمام دغدغه‌ام چیست؟ لحظه‌ی افطار

که با حلیم، شکرپاش یا نمکدان را...

چه روزه‌ای شود امسال در قرنطینه

خورم به سفرهٔ افطار سهم مهمان را

تمام بامیه‌ها را عیال یک‌جا خورد

نهاده‌ام به جگر با فشار، دندان را

جناب زولبیا، خود نماد تشویش است

مُشَوشّانده گرانی حضرت، اذهان را

شده‌ست نان و کباب و پیاز، یک رویا

بیار عیال! پنیر و پیاز با نان را

هوای گرم و عطش کرده بر تن مردان

دوباره پاره عرق‌گیر و کهنه تنبان را

میان خیل عبادات، من فقط خوابم

ولی نوشته ملک، ذکر حی سبحان را

دلم به وقت سحر، مطمئن و زیبا بود

و داده جای درون خودش، امرسان را

چگونه با شکم سیر می‌شود اصلا

درست درک کنی حال مستمندان را؟

برای اینکه نچسبی به چسب نفس، ای دوست

بچسب ماه خدا را! بچسب الان را!

بداهه‌سرایان:

مهدی امام‌رضایی

محمد علیان، محمود حسنی‌مقدس

زهرا آراسته‌نیا، صامره حبیبی

فهیمه انوری، طاهره ابراهیم‌نژاد

زاهده شاد، مینا گودرزی

زهرا فرقانی

وطنز بهترین شعرهای طنز

vatanz_ir