کرونا ۲

کرونا ۲

چشمت کرونا بود و دلم مردم قم بود

از عشق تو یک مملکتی زیر سِرُم بود

ویروس حقیقی تویی و این بچه‌ویروس

آن شیرِ بدون سر و بی اِشکم و دم بود

ما را چه نیازی به ژل ضدّ عفونی

لب‌های تو کلّاً کلرید سدیم بود

تعطیل شده مسجد و الکل شده آزاد

ساقی سرِ سجّاده و زاهد سرِ خُم بود

یک استادیوم عاشق و بیمار تو بودند

روبوسی من با همهٔ استادیوم بود

چشمت کرونا گفتم و تشبیه ضعیفی است

من هیروشیما بودم و او بمب اتم بود

مهدی جهاندار

وطنز بهترین شعرهای طنز

vatanz_ir