من و دل آمده بودیم به مهمانی تو

من و دل آمده بودیم به مهمانی تو

هر دو لبریزِ غزل غرقِ گُل افشانی تو

دلَکَم عرضِ ادب کرد و همان گوشه نشست

من همه محوِ دل و او همه حیرانی تو

شبِ شعری که به پا بود  در آن صبحِ لطیف

برد ما را به تبِ خیس و غزلخوانی تو

من دچارت شدم آنگاه  نگاهم کردی

دل گرفتارِ همان موسمِ بارانی تو

چشمِ تو خلوتِ خوبی ست اگر بگذارند

من و دل زائرِ آن معبدِ روحانی تو

گاه سرشارتر از حسِ شکفتن در باد

روزِ آغازِ من و خلوتِ عرفانی تو

آسمان نیز ورق خورد همان روز که باز

من و دل آمده بودیم به مهمانی تو

[Forwarded from شهید بزرگوار علی اکبر اسلامی (اسلامی)]