تا زمانی صحبت است؛ از رعیت و ارباب

تا زمانی صحبت است؛ از رعیت و ارباب

تا قیامت؛  لایق ِ  هر چه  عذابیم - عذاب

خو گرفتیم؛ بس‌که با -  زور و زر و تزویر

مانده‌ایم عمری؛ میان ِ نادرستی و صواب

تا که دین؛ بازیچه‌یِ دست ِ سیاست باشد

با بهانه می‌کنند؛ دنیای ِ این‌مردم - خراب

کُلّ ِ ایران را؛ که دیدید، آب با سیلاب بُرد

گوئی؛ مسئولینِ کشور - همه بودند خواب !

از همان می‌گویمت هر روز بعد ِ چهل‌سال:

می‌بَرَد سهم هنوز - از سفره‌ی ِ این انقلاب !!

غوطه‌ور مردم؛ درون ِ درد و  رنجند و بلا

مانده‌اند بعضی هنوز؛ بر سرِ بحثِ حجاب !

سیل ِ طغیان‌گر که آمد؛ شهرها ویرانه کرد

جان‌گرفت‌و خانه‌ها بُرد؛ درونِ پیچ و تاب

بعد - مسئولین زمانی آمدند، گوئی‌که بود:

نوش دارو -  بعد ِ مـَرگ و  مـُردن ِ سهراب !

سبز و آباد شَوَد؛ با فکر و  اندیشه -- وطن

نه نشینیم و زنیم؛ ذکر و تسبیح - با ثواب !

پایبندیم؛ ما به دین ِ خویشتن - باور کُنید

دین؛ به این رفتارتان، واللّه نگردد کامیاب

دائماً ... ما بین ِ  بد ها؛  انتخاب ِ ما  شُده !!

مانده‌ایم امّا - همیشه؛ ما به پای ِ انتخاب

دل بسوزانید؛ برای ِ مَردُمان ِ میهنَم ایران

زندگی‌شان پُر شُد از؛ آشفتگی‌و اضطراب

ظاهر ِخویش؛ به‌سیلی سُرخ‌کردند سال‌ها

سال‌ها بودند، هنوز؛ هستند درون ِ التهاب !

حل شَوَد این‌مشکلات؛ با دانش ِ اهلِ نظر

نه - توکُّل‌های ِ توخالی و بی‌حدّ و حساب

بس کُنید -  تا دین  نمیرد ... ندیدید مگر:

بُقعه‌ای، از شهر را - با خودش  می‌بُرد آب !!؟

حسن_جهانچی

۳۱ فروردین ماه - ۱۳۹۸ نود و هشت