این رضا کیست که عالم همه خشنود و رضاست

این رضا کیست که عالم همه خشنود و رضاست

این رضا کیست که بر درد دل خلق دواست

ای ضعیفی که تو را پشت و پناهی نبود

شو پناهنده به شاهی که م عین الضعفاست

ساکن کوی رضا باش که این ابر کرم

سایه ی رحمت او بر سر سلطان و گداست

دامن ضامن آهو مده از دست که او

دوست را ضامن و فریاد رس روز جزاست

در دبستان رضا درس فضیلت آموز

که دبستان رضا مکتب تسلیم و رضاست

سخن سوختگان سوزی و حالی دارد

لیک سوزنده تر از هز سخنی شعر رساست