گیلان چوبهشت منظری تو

گیلان چوبهشت منظری تو

ازباغ ارم قشنگتری تو

تی جنگل ودشت باصفایه

تی کوه وکمر قشنگه جایه

قربان تی نم بی گیفته جنگل

ماسوله و هشپر و سیاهکل

بالشت سرخزر توئی تو

مازندرانه پدر توئی تو

دریا تی مرید وجان نثاره

با دود جگر تی آبیاره

آتش گیره تا تن سپید رود

لیلاکوه وزنگه یا گیره دود

تا ابر سیه تی سایبانه

کهنه سقه داره دیل جوانه

تابستان وپائیز وزمستان

هرگز نواره بهاره باران

تندر کشه آسمان قرمبه

خوکهنه تفنگا کشه سمبه

کالاچ مالاچی تی آسمان به

زیبا به نظر همه جهان به

وارش آیه شلتاقی و ور ور

صدبار جه شغاله عروسی بیشتر

تی سر فیبه آبه زندگانی

پیری ناری هی داری جوانی

پژمرده نئی تو یک کف دس

تی تار وپودا بهار بامو پس

تی سبزه نه جایه سوزن انداز

از سنگه کیشه خزه جهه باز

دریا داره جنگلا درآغوش

لیزک بوبه جویباره پاپوش

توصیفه تو بر زبان نتانم

دروصفه بهشت ناتوانم

اما به جهان ئی سی سرآمد

ایران نوده تولاب- ئی سی صد

عاشق کوشه تی ادا وغمزه

تی کاکوله توک همیشه سبزه

تی عارض خط دانی کی فومن

فومن کی عیسا جناب شیون

شاد و چمن و شریفی "روشن"

پرورده تی قشنگه دامن

فتاح وکهن قبادی -صابر

صاحب قلم وادیب وشاعر

افراشته -رادباز قلعه

کسمائی معینه دریا کله

آسیدشرف آن خدای عرفان

دکترحشمت ومیرزا کوچک خان

لاهیجی وشاه قاسم انوار

صاحب قلم اهل فن ئی تابار

گیلان همه نکته سنج وعاقل

دریا مانستن بزرگ وکامل

چون جنگل سبز باطراوت

صاف صادق وپاک وبا محبت

می اصل ونسب تی خورمه خاکه

می پیلا بابا تی نوه زاکه

قربان صفای مردمه تو

گرمه می نفس هم از دم تو

می دیل بزابو جه غربتی لک

شعری بگویم جه گیل وگیلک

گیلان تومی کهنه سرنوشتی

می ناما نزن رقم به زشتی

پرورده سرزمینه نابم

من زاده گیل وطفل آبم

می نام وتی نام بهم خوره جوش

هرگز نوکونم ترا فراموش

سروده"روشن فومنی"