چـه خـوش می‌بود؛ شبی - در خواب می‌دیـدم

چـه خـوش می‌بود؛ شبی - در خواب می‌دیـدم

در عمقِ خوابِ خود؛ ز ِلب‌هات بوسه می‌چیدم

همین چندین‌شب ِ پیش؛ درونِ خواب ِ سنگینم

توانستم ... و لب‌هـای ِ تـو را - ای نـاز بوسیدم

پس از؛ بوسیدن ِ لب‌هایِ تو‌ - در خواب و رؤیا

از این پیروزی‌ام مغرور؛ نشستم، سیر خندیدم

چه خوش باشد همواره؛ رسد به‌آرزویش آدمی

که عُمری؛ خوبی و زیبـائی‌ات را - می‌پسندیدم

هنوز شیرینی‌اش - بـَر کام ِ من مانده‌است دلبر

که از کندویِ شهد ِ تو؛ من ِ خوشبخت نوشیدم

درون ِ خواب ِ خود؛ چُنان - دست‌پاچه و هـول

خیس از عرق پیشانی‌ام - من ِ بیچاره ترسیدم

هی‌می‌لرزم و انگار؛ درونم یخ‌زده از سوزِ سرما

درون ِ خویش لولیدم - به خود از درد پیچیدم

پُر از تشویش و اوضاع ِ بدی؛ گشته وجود ِ من

چه بر من آمده‌است !!؟ وااای، یک‌باره فهمیدم

خدا لعنت کُنَد؛ چین و - این ویروس ِ چینی را

چه‌باید کرد؟ نمی‌دانم ! که‌بد به‌خویش لرزیدم

ڪـرونا : عاشقی‌ و عشق را هم - به فنا داده

که بـا - بـوسیدن ِ لب‌هـای ِ معشـوقـم؛ پاشیدم

گذشتم؛ از آن آغوش ِ تـوی ِ خواب و رویاهـام

به لقایِ آن؛ عطای ِ بوسه بر لب‌هات - بخشیدم

از بوسیدنت ترسیده‌ام، چند شبی‌ست باور کُن

حتّی ..... لحظه‌ای هم؛ من ِ بـُز دِل - نخوابیدم

حسن_جهانچی

۱۲ اسفند ماه - ۱۳۹۸ نود و هشت

کرونا ویروس_کرونا

عشق_کرونایی #عشق_ڪرونائے

عشقولانه #عشق #عڨ

کرونا_را_شکست_می‌دهیم

︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻

HasanJahanchi

︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼