شعری زیبا به لهجه شیرین مشهدی

شعری زیبا به لهجه شیرین مشهدی

از محمود ناظران‌پور،

شاعر پیشکسوت

ما بِندِه ی مُخلِصِ خدایِم

خوش لَهجَه و صاف و بی ریایِم

ما که یکیَه دِل و زُبونما

اهلِ مِشَدِ امام رضایِم

با گفتنِ یَک کِلوم تو یَک جمع

فوری مِدِنن که از کجایِم

از بال خیابون سِراب و نوغون

یا تَه خیابون و عِید گایِم

از کوپَیَه های دور و نِزدیک

یا ساکنِ شهر و قِلعَه هایِم

ما بَد نِمِگِم به دُشمَناما

خاکِ کفِ پای دوستایِم

بی فیس و اِفاده ، بی تِکِبُّر

اُفتادَه یِم و بی اِدّعایِم...

TarikhMashhad