نمیدانم ترا درابر دیدم یا کجا دیدم

نمیدانم ترا درابر دیدم یا کجا دیدم

به هرجایی که رو کردم فقط روی تو را دیدم

ترا در مثنوی ، درنی ، تو را در های و هو ، در هی

تو را در بند بند ناله های بی صدا دیدم

تومانند ترنم ، مثل گل ،عین غزل بودی

ترا شکل توسل ، مثل ندبه ، چون دعا دیدم

دوباره لیلة‌القدر امد و شوریدگی ها هم

تب شعر و غزل گل کرد و شور نینوا دیدم

ترا پیچیده در خون در حریر ظهر عاشورا

تو را در واژه های سبز رنگ ربنا دیدم

ترا در ابشار وحی جبرئیل و میکائیل

ترا یک ظهرزخمی در زمین کربلا دیدم

شبیه ساده تو کرد به دنبالم،به را افتا ! تو مجنونی

ترا هم مروه دیدم هم صفا دیدم

تنهای عاشورا و اشباحی که گم گشتند

ترا در آن شب تاریک مصباح الهدی دیدم

در اوج کبر و در اوج ریای شام ، ای کعبه

ترا هم شانه و هم شان کوی کبریا دیدم

دمی که اصحابت پیکر تو چاک آورد ند

ترا ای بی کفن در کسوت آل عبا دیدم

دلیر مرتضی ، شبه پیامبر ، گریه زهرا

ترا محکم ترین تفسیر راز انما دیدم

هجوم نیزها ها بود و قنوت مهربان تو

ترا در موج موج ربنا در آتنا دیدم

ترا دیدم که داری دست در دستان ابراهیم

ترا با نام حیدر کوچه کوچه پا به پا دیدم

ترا هر روز با اندوه ابراهیم همسایه

ترا با حلق اسماعیل هر شب همصدا دیدم

همان شب که سرت به نیزه ها قران تلاوت کرد

ترا در دامن زهرا و دوش مصطفی دیدم

تنور خولی و تنهایی خورشید در غربت

ترا در چاه حیدر همنوای مرتضی دیدم

سرت برنیزه قرآن خواند و حبریئل حیران ماند

من از کربلا تا شام را غار حرا دیدم

ترا دلتنگ در دلتنگی شامی غریبانه

ترا بی تاب در بی تابی تشت طلا دیدم

شکستم در قصیده در غزل ای جان شورو شین

ترا وقتی که در فریاد ادرک یا اخا دیدم

تمام راه را بر نیزه ها با پای سر رفتی

به حیرت پا به پای زینب کبری ترا دیدم

دل و دست از پلیدهای این دنیا شبی شستم

که خونت را حنای دست مشتی بی حیا دیدم

چنان فواره زد خون تو تا منظومه شمسی

که از خورشید هم خون رشیدت را فرا دیدم

مصیبت ماند و حیرت ماند وغربت ماند وعشق تو

بلا را در بقا جستم بقا در بلا دیدم

تصور از تفکر ماند و خون تو تداوم یافت

ترا خون خدا ، خون خدا، خون خدا دیدم